Okres amortyzacji licencji, co do zasady, nie może być krótszy niż 5 lat. Oznacza to, że umowy licencyjne o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, a krótszym niż 5 lat, muszą być amortyzowane co najmniej przez okres 5 lat, tj. do czasu, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki dotyczące niektórych kategorii licencji. I tak:

– 1) dla licencji (sublicencji) na programy komputerowe – okres dokonywania odpisów nie może być krótszy niż 24 miesiące,

– 2) dla licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych – okres dokonywania odpisów nie może być krótszy niż 24 miesiące, chyba że wynikający z umowy okres używania tych praw jest krótszy niż 24 miesiące. W takim przypadku podatnik może (jest to jego prawo, a nie obowiązek) dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.

Pamiętać jednak należy, że licencje zakupione z prawem do jednokrotnej emisji nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych, gdyż ich okres używania jest krótszy niż jeden rok, a zatem wydatki na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w dniu udostępnienia publiczności. Również kosztem uzyskania przychodu są wydatki poniesione na nabycie licencji o wartości początkowej równej lub niższej niż 3500 zł.