Podstawa opodatkowania oznacza faktyczną kwotę, od której obliczany 1 jest podatek. Defacto podstawą opodatkowania jest dochód ustalony zgodnie z art. 7 PDOPrU (a w przypadku podatkowych grup kapitałowych – zgodnie z art. 7a), po ewentualnym pomniejszeniu go o przewidziane w art. 18 PDOPrU odliczenia.

Sposób opodatkowania opisany w niniejszym artykule dotyczy, co do zasady, całego dochodu podatnika. Inne stawki mają zastosowanie wyłącznie do przychodów opodatkowanych ryczałtowo w wysokości 10%, 19% lub 20% podstawy opodatkowania, tj. przychodów określonych w art. 21 i 22 ustawy. Ryczałtowo opodatkowanych przychodów nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według zasad ogólnych.

Co do zasady, dla podatników o nieograniczonym obowiązku podatkowym, którzy osiągają dochody także poza terytorium Polski, podstawę opodatkowania stanowi suma dochodów, które uzyskali w danym roku podatkowym, niezależnie od faktycznego miejsca położenia ich źródła. Jednakże na podstawie umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, jakie zawarła Polska z innymi państwami, dochody z niektórych źródeł są opodatkowane tylko w jednym państwie.

I tak, np., umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu przewidują, że dochody z nieruchomości (majątku nieruchomego) mogą być opodatkowane w państwie, w którym ta nieruchomość jest położona. Dlatego dochody z najmu nieruchomości położonej np. w Niemczech, której właścicielem jest osoba prawna mająca siedzibę w Polsce, będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech. W konsekwencji do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym tej osoby w Polsce nie będą wchodziły dochody z wynajmu położonej w Niemczech nieruchomości. Wynika to z art. 20 PDOPrU w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 3 PDOPrU.