Aby podatnicy objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym 2 w Polsce mogli skorzystać z zaliczenia podatku zapłaconego za granicą na poczet podatku w Polsce, muszą zostać spełnione następujące warunki:

– podatnik osiąga dochód za granicą,

– umowa międzynarodowa zawarta między Polską a państwem źródła nie zwalnia dochodu uzyskanego za granicą z opodatkowania w Polsce,

– podatek został faktycznie uiszczony w państwie źródła (za granicą),

– umowa międzynarodowa, wspomniana powyżej, nie stanowi inaczej.

Regulacja art. 20 PDOPrU nie ma zastosowania w stosunku do dochodów podatnika, objętego w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, jeśli zgodnie z umową międzynarodową dochody osiągnięte przez tego podatnika za granicą podlegają opodatkowaniu wyłącznie za granicą, tj. w państwie źródła. Innymi słowy przy opodatkowaniu podatnika w Polsce, jego dochód uzyskany za granicą nie będzie brany pod uwagę jeżeli będzie miało zastosowanie zwolnienie tego dochodu od podatku na podstawie umowy międzynarodowej, której Polska jest stroną (art. 17 ust. 1 pkt 3 PDOPrU). Zgodnie z postanowieniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochód z majątku nieruchomego podlega, co do zasady, opodatkowaniu wyłącznie w tym państwie, w którym ten majątek jest położony. Zastosowanie tej regulacji oznacza, że jeżeli polska spółka kapitałowa, będąca właścicielem położonych np. we Francji budynków magazynowych uzyskała dochody z wynajęcia tablic reklamowych zainstalowanych na tych budynkach, to te dochody będą opodatkowane tylko we Francji.